Op 24 september 2023 kreeg ik een acute ruiterembolie, waardoor ik met spoed opgenomen ben op de IC-afdeling van een ziekenhuis. De gevolgen daarvan zijn ingrijpend, maar ik ben genezen en kon na 4 dagen weer naar huis. Graag kom ik in contact met mensen die ook een ruiterembolie hebben gehad en die dit graag willen delen met anderen.
Hallo..
Ik ben sandra en 61 jaar heb nu tot 2x toe een dubbele longembolies gehad in 2014 en in 2022 de dubbele ruiterembolies was erop tijd met ambulance en ben erdoor gekomen 4 dagen ic daarna longafd.voelde telkens in me onderbuik er komt er nog 1 ooit eindelijk mocht ik bloed prikken tot 2x toe en kreeg de diagnose Aps syndroom ..heftige periode doorgemaakt en nog veel last vd ruiterembolies dagelijks..vooral snel vermoeid en angsten.leefde mij..nu minder last dankzij ergotherapie .die gaf mij handvaten hoe ermee om te gaan heb er veel aan ,zo fijn nu minder tot geen angst meer en doseren mijn dag indeling..hoor graag van je gr.sandra
Op 1 oktober 2023 een dubbele ruiterembolie en massale longembolien gekregen. Na 4 dagen IC naar huis zonder nazorg. Dat was eigenlijk best heftig.
Ben dankbaar dat ik er nog ben maar de impact op mijn leven is groot: inspanningsintolerantie, acute reuma ( mogelijk een oorzaak longembolien?), onderzoek op
mogelijk chronische longembolien en pulmonale hypertensie loopt, beperkte mobiliteit en arbeidsongeschiktheidstraject wordt ingezet ( was fulltime werkzaam).
Ben gelukkig optimistisch van aard en geniet van de mooie dingen om mij heen die er ook nog steeds zijn , maar ben wel in één andere film terecht gekomen.
Ik leer wel steeds beter los te laten van wat was ( het vechten om weer volledig te herstellen) en meer te leven in het hier en met de mogelijkheden van nu.
Dat gaat wel met een lach en een traan, want zowel ikzelf als de omgeving moet wennen en leren omgaan met de " nieuwe" moeder, oma, familielid, vriendin. collega.
In 2008 een dubbele ruiterembolie gehad en uiteindelijk een trombolyse gehad. Anders had ik dit niet na kunnen vertellen en bijna dood ervaring. Ook na 3 dagen IC en verpleegafdeling na 1 week naar huis zonder nazorg. Ik ben bijna 1 jaar bezig geweest om terug te keren na mijn werk. Daarna nog 1 x een trombose in mijn arm gehad. Maar dit is door het slikken van bloedverdunners goed gekomen. Ooit vertelde een internist mij dat er toch wel schade ontstaat in de kleine haarvaten. Ik zal nu mijn hele leven bloedverdunners moeten blijven slikken.
Ik heb op 15 oktober 2024 een DVT gehad, met daarnaast een ruiterembolie. Na 2 dagen cardio care nog 4 dagen op de longafdeling gelegen. Ik heb bloedverdunners gekregen en een steunkous met kniekap eroverheen. Ik heb mij nooit echt angstig of onrustig gevoeld, had wel een hele hoge hartslag, ook in rust. Sinds ik weer thuis ben gaat het steeds beter, er zit vooruitgang in mijn herstel, maar ik merk wel dat het heel langzaam gaat. Ik ben bijvoorbeeld nog steeds erg moe en kortademig na simpele inspanning zoals de boodschappen opruimen of de was opvouwen. Ik heb op 17 december weer een afspraak met de longarts, ik ben erg benieuwd of hij kan zien hoe het met m’n longen gesteld is. Ik heb een vrij intensieve baan (werk met ernstig meervoudig beperkte cliënten), maar weet niet of ik terug kan keren in mijn functie. Sinds 15 oktober ben ik niet meer aan het werk, ga af en toe alleen even een uurtje koffie drinken om m’n collega’s en cliënten te zien. Ik hoop dat ik over een tijdje wel weer eea kan oppakken.
Ik heb in 2014 een ruiterembolie gehad, werd omschreven als massale longembolieeen en na een jaar was het nog niet verbeterd en heb toen de PH operatie gehad zodat ze de embolieën konden verwijderen. Nu 10 jaar later nog veel klachten en klachten die na de embolieën erbij zijn gekomen. Het is erg zwaar en wordt ook niet makkelijker voor m’n gevoel. Ben nu overgestapt op Apixaban ipv 10 jaar lang acenocoumarol en dat bevalt wel! Wat heftig om te lezen dat iedereen er ook zoveel last van heeft nogsteeds zeg. Hoe is t nu met jou, @TS?
Wat een heftige verhalen allemaal om te lezen. Veel sterkte iedereen met het herstel!
Helaas heb ik 3 weken geleden ook een ruiterembolie gekregen. Hoogstwaarschijnlijk door de knieoperatie waar ik 4 weken op heb moeten wachten en dus mijn been weinig bewogen. Ik ben 31 jaar en gezond, dus op papier iemand met een laag risico. Ik ben flink out gegaan. Gelukkig was mijn vriend erbij en heeft hij super goed gehandeld. Met de ambu naar de spoed. Daar 1,5 dag op de IC en daarna nog 1,5 week op de zaal gelegen. Nu gelukkig bij mijn ouders thuis. Mijn leven staat op zijn kop. Ik weet nog niet echt wat ik moet verwachten en emoties overvallen me soms. Het is fijn om hier verhalen van gelijkgestemden te lezen.
Ik ben sandra en 61 jaar heb nu tot 2x toe een dubbele longembolies gehad in 2014 en in 2022 de dubbele ruiterembolies was erop tijd met ambulance en ben erdoor gekomen 4 dagen ic daarna longafd.voelde telkens in me onderbuik er komt er nog 1 ooit eindelijk mocht ik bloed prikken tot 2x toe en kreeg de diagnose Aps syndroom ..heftige periode doorgemaakt en nog veel last vd ruiterembolies dagelijks..vooral snel vermoeid en angsten.leefde mij..nu minder last dankzij ergotherapie .die gaf mij handvaten hoe ermee om te gaan heb er veel aan ,zo fijn nu minder tot geen angst meer en doseren mijn dag indeling..hoor graag van je gr.sandra
Ben dankbaar dat ik er nog ben maar de impact op mijn leven is groot: inspanningsintolerantie, acute reuma ( mogelijk een oorzaak longembolien?), onderzoek op
mogelijk chronische longembolien en pulmonale hypertensie loopt, beperkte mobiliteit en arbeidsongeschiktheidstraject wordt ingezet ( was fulltime werkzaam).
Ben gelukkig optimistisch van aard en geniet van de mooie dingen om mij heen die er ook nog steeds zijn , maar ben wel in één andere film terecht gekomen.
Ik leer wel steeds beter los te laten van wat was ( het vechten om weer volledig te herstellen) en meer te leven in het hier en met de mogelijkheden van nu.
Dat gaat wel met een lach en een traan, want zowel ikzelf als de omgeving moet wennen en leren omgaan met de " nieuwe" moeder, oma, familielid, vriendin. collega.
Helaas heb ik 3 weken geleden ook een ruiterembolie gekregen. Hoogstwaarschijnlijk door de knieoperatie waar ik 4 weken op heb moeten wachten en dus mijn been weinig bewogen. Ik ben 31 jaar en gezond, dus op papier iemand met een laag risico. Ik ben flink out gegaan. Gelukkig was mijn vriend erbij en heeft hij super goed gehandeld. Met de ambu naar de spoed. Daar 1,5 dag op de IC en daarna nog 1,5 week op de zaal gelegen. Nu gelukkig bij mijn ouders thuis. Mijn leven staat op zijn kop. Ik weet nog niet echt wat ik moet verwachten en emoties overvallen me soms. Het is fijn om hier verhalen van gelijkgestemden te lezen.